Loading...
Προσφορά!

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

20,00 

Γεννημένος σε ένα από τα πιο απομεμακρυσμένα σημεία της ελληνικής επικράτειας, στο Τριεθνές του Νομού Έβρου (Ελλάδα-Βουλγαρία-Τουρκία), είχα την ευκαιρία από τα παιδικά μου χρόνια να παρατηρήσω ότι δίπλα, σε απόσταση αναπνοής, υπήρχαν ξεχωριστά κράτη, από τα οποία μας χώριζαν σύνορα με στρατιωτική παρουσία.

Όταν, αργότερα, φοιτούσα στο Γυμνάσιο της Νέας Ορεστιάδας, μάθαινα από τους καθηγητές μου ότι στον κόσμο αυτό δεν είμαστε απομονωμένοι, αλλά υπάρχει μαζί με μας ένας σημαντικός αριθμός κρατών πάνω στη γη που αποτελούν τα μέλη μιας διεθνούς κοινότητας, οργανωμένης κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η διεθνής αυτή κοινότητα οφείλει να λειτουργεί σύμφωνα με κανόνες και αρχές που επιτάσσει το διεθνές δίκαιο, οι οποίες όμως συχνά παραβιάζονται.

Ο προβληματισμός μου, για παράδειγμα, ήταν τεράστιος στην περίπτωση της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο το 1974, όταν όλοι οι Έλληνες αναρωτιόντουσαν εάν θα βρεθεί κάποια διεθνής δύναμη που θα σταματήσει ή θα αποτρέψει τους εισβολείς. Τα γεγονότα, δυστυχώς, μας διέψευσαν λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής του κυπριακού εδάφους. Οπότε ο προβληματισμός αυτός οδήγησε όλους τους Έλληνες στο πικρό συμπέρασμα ότι το διεθνές δίκαιο δεν είναι σε θέση να επιβάλλει την ειρήνη.

Η μετέπειτα ενασχόλησή μου με το Διεθνές Δίκαιο, τόσο στο χώρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όσο και στα πλαίσια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων (XI), με δίδαξε ότι στον κόσμο αυτό υπάρχουν μικρές και μεγάλες δυνάμεις οργανωμένες γύρω από συμφέροντα και κοινούς σκοπούς και ότι η εφαρμογή των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου επιτυγχάνεται αποκλειστικά και μόνο με τη θέληση των κρατών αυτών, που είναι και οι βασικότεροι δρώντες (υποκείμενα) του διεθνούς συστήματος.

Η επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά από την αναγόρευσή μου ως διδάκτορας του Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου των Παρισίων, είχε ως άμεση κατάληξη την ενασχόλησή μου με τη διδασκαλία του Διεθνούς Δικαίου ως καθηγητή στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και σε άλλα Ανώτατα Πνευματικά Ιδρύματα όπως το Μεταπτυχιακό Τμήμα των Διεθνών Σπουδών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλες Ανώτατες Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές, όπως η Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής, η Ακαδημία της Αστυνομίας κ.λπ.

Παράλληλα η επιλογή μου από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών ως παρατηρητή της Ελλάδας στα πλαίσια διεθνών εκλογικών αποστολών στην Αιθιοπία (1992), Καμπότζη (1993), Πακιστάν (1993), Νότια Αφρική (1994), Μοζαμβίκη (1994) και Αλβανία (1997) είχαν ως αποτέλεσμα να διευρύνουν στην πράξη τους διεθνείς μου ορίζοντες, καθώς και την εμπειρία της διεθνούς συνεργασίας.

Η εκλογή μου τέλος, το 1996, στη θέση του καθηγητή του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων (του παλαιοτέρου τριτοβαθμίου εκπαιδευτικού Ιδρύματος της χώρας), είχε ως συνέπεια την αύξηση της ευθύνης μου απέναντι σε ένα διδασκόμενο κοινό με υψηλές επιστημονικές και ταυτόχρονα εθνικές απαιτήσεις, αφού στα χέρια των σπουδαστών αυτών βρίσκεται η μελλοντική υπεράσπιση της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους.

Για το λόγο αυτό θεώρησα ως βασικό μου καθήκον, μετά και από ανάλογη ενθάρρυνση και της ηγεσίας της Σχολής, την εκπόνηση του παρόντος πονήματος, ως διδακτικού εγχειριδίου της Σχολής, σε απλή και καθομιλουμένη γλώσσα, με σύγχρονη ελληνική και διεθνή τεκμηρίωση, με συνεχή και συστηματική παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, προσαρμοσμένου σε επίκαιρα διεθνή γεγονότα και στις υψηλές απαιτήσεις των σπουδαστών της Σχολής σχετικά με τις εθνικές επιδιώξεις της χώρας στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας, της οποίας η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πιο παλαιά και ενεργά μέλη. Για το λόγο αυτό καταβάλλεται προσπάθεια για τον εντοπισμό όλων εκείνων των διεθνών γεγονότων που, στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, ενός νομικού κατεξοχήν μαθήματος, αφορούν άμεσα την Ελλάδα, με τη βεβαιότητα ότι η κριτική και νηφάλια παρατήρηση των θεμάτων αυτών θα επιτρέψει στον αναγνώστη- σπουδαστή να καταλήξει σε αντικειμενικά και επωφελή για τον εαυτό του ειδικότερα και τη χώρα γενικότερα, αλλά και για τη λειτουργία του διεθνούς δικαίου, συμπεράσματα.

Με την πεποίθηση ότι το παρόν πόνημα θα συμβάλει στην εμβάθυνση και την ολοκληρωμένη κατάρτιση των σπουδαστών της Σχολής, το βιβλίο αυτό διακατέχεται από την ευγενική επιθυμία να εφοδιάσει τους αυριανούς αξιωματικούς με όσο το δυνατό περισσότερα γνωστικά εφόδια αναφορικά με τα διεθνή και εθνικά θέματα.

Βάρη, Σεπτέμβριος 1998

Δρ. Σταμάτης Γεωργούλης

Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου

Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων

Περιγραφή

Γεννημένος σε ένα από τα πιο απομεμακρυσμένα σημεία της ελληνικής επικράτειας, στο Τριεθνές του Νομού Έβρου (Ελλάδα-Βουλγαρία-Τουρκία), είχα την ευκαιρία από τα παιδικά μου χρόνια να παρατηρήσω ότι δίπλα, σε απόσταση αναπνοής, υπήρχαν ξεχωριστά κράτη, από τα οποία μας χώριζαν σύνορα με στρατιωτική παρουσία.

Όταν, αργότερα, φοιτούσα στο Γυμνάσιο της Νέας Ορεστιάδας, μάθαινα από τους καθηγητές μου ότι στον κόσμο αυτό δεν είμαστε απομονωμένοι, αλλά υπάρχει μαζί με μας ένας σημαντικός αριθμός κρατών πάνω στη γη που αποτελούν τα μέλη μιας διεθνούς κοινότητας, οργανωμένης κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η διεθνής αυτή κοινότητα οφείλει να λειτουργεί σύμφωνα με κανόνες και αρχές που επιτάσσει το διεθνές δίκαιο, οι οποίες όμως συχνά παραβιάζονται.

Ο προβληματισμός μου, για παράδειγμα, ήταν τεράστιος στην περίπτωση της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο το 1974, όταν όλοι οι Έλληνες αναρωτιόντουσαν εάν θα βρεθεί κάποια διεθνής δύναμη που θα σταματήσει ή θα αποτρέψει τους εισβολείς. Τα γεγονότα, δυστυχώς, μας διέψευσαν λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής του κυπριακού εδάφους. Οπότε ο προβληματισμός αυτός οδήγησε όλους τους Έλληνες στο πικρό συμπέρασμα ότι το διεθνές δίκαιο δεν είναι σε θέση να επιβάλλει την ειρήνη.

Η μετέπειτα ενασχόλησή μου με το Διεθνές Δίκαιο, τόσο στο χώρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όσο και στα πλαίσια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων (XI), με δίδαξε ότι στον κόσμο αυτό υπάρχουν μικρές και μεγάλες δυνάμεις οργανωμένες γύρω από συμφέροντα και κοινούς σκοπούς και ότι η εφαρμογή των αρχών και των κανόνων του διεθνούς δικαίου επιτυγχάνεται αποκλειστικά και μόνο με τη θέληση των κρατών αυτών, που είναι και οι βασικότεροι δρώντες (υποκείμενα) του διεθνούς συστήματος.

Η επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά από την αναγόρευσή μου ως διδάκτορας του Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου των Παρισίων, είχε ως άμεση κατάληξη την ενασχόλησή μου με τη διδασκαλία του Διεθνούς Δικαίου ως καθηγητή στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και σε άλλα Ανώτατα Πνευματικά Ιδρύματα όπως το Μεταπτυχιακό Τμήμα των Διεθνών Σπουδών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλες Ανώτατες Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές, όπως η Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής, η Ακαδημία της Αστυνομίας κ.λπ.

Παράλληλα η επιλογή μου από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών ως παρατηρητή της Ελλάδας στα πλαίσια διεθνών εκλογικών αποστολών στην Αιθιοπία (1992), Καμπότζη (1993), Πακιστάν (1993), Νότια Αφρική (1994), Μοζαμβίκη (1994) και Αλβανία (1997) είχαν ως αποτέλεσμα να διευρύνουν στην πράξη τους διεθνείς μου ορίζοντες, καθώς και την εμπειρία της διεθνούς συνεργασίας.

Η εκλογή μου τέλος, το 1996, στη θέση του καθηγητή του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων (του παλαιοτέρου τριτοβαθμίου εκπαιδευτικού Ιδρύματος της χώρας), είχε ως συνέπεια την αύξηση της ευθύνης μου απέναντι σε ένα διδασκόμενο κοινό με υψηλές επιστημονικές και ταυτόχρονα εθνικές απαιτήσεις, αφού στα χέρια των σπουδαστών αυτών βρίσκεται η μελλοντική υπεράσπιση της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους.

Για το λόγο αυτό θεώρησα ως βασικό μου καθήκον, μετά και από ανάλογη ενθάρρυνση και της ηγεσίας της Σχολής, την εκπόνηση του παρόντος πονήματος, ως διδακτικού εγχειριδίου της Σχολής, σε απλή και καθομιλουμένη γλώσσα, με σύγχρονη ελληνική και διεθνή τεκμηρίωση, με συνεχή και συστηματική παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, προσαρμοσμένου σε επίκαιρα διεθνή γεγονότα και στις υψηλές απαιτήσεις των σπουδαστών της Σχολής σχετικά με τις εθνικές επιδιώξεις της χώρας στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας, της οποίας η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πιο παλαιά και ενεργά μέλη. Για το λόγο αυτό καταβάλλεται προσπάθεια για τον εντοπισμό όλων εκείνων των διεθνών γεγονότων που, στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, ενός νομικού κατεξοχήν μαθήματος, αφορούν άμεσα την Ελλάδα, με τη βεβαιότητα ότι η κριτική και νηφάλια παρατήρηση των θεμάτων αυτών θα επιτρέψει στον αναγνώστη- σπουδαστή να καταλήξει σε αντικειμενικά και επωφελή για τον εαυτό του ειδικότερα και τη χώρα γενικότερα, αλλά και για τη λειτουργία του διεθνούς δικαίου, συμπεράσματα.

Με την πεποίθηση ότι το παρόν πόνημα θα συμβάλει στην εμβάθυνση και την ολοκληρωμένη κατάρτιση των σπουδαστών της Σχολής, το βιβλίο αυτό διακατέχεται από την ευγενική επιθυμία να εφοδιάσει τους αυριανούς αξιωματικούς με όσο το δυνατό περισσότερα γνωστικά εφόδια αναφορικά με τα διεθνή και εθνικά θέματα.

Βάρη, Σεπτέμβριος 1998

Δρ. Σταμάτης Γεωργούλης

Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου

Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.

Δώστε πρώτος μία αξιολόγηση “ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ”

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Quick Navigation
×