Loading...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑΣ  

1.«La Commission de la Fonction Publique Internationale des Nations Unies», Paris XI, 1989, 559 p. στη Γαλλική γλώσσα. Αποτελεί τη διδακτορική μου διατριβή που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο PARIS XI το έτος 1989 και αφορά το κοινό σύστημα διοικητικής πολιτικής που εφαρμόζεται στους σχεδόν 50.000 διεθνείς δημοσίους υπαλλήλους του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και των Εξειδικευμένων Οργανισμών του ανά τον πλανήτη οι οποίοι εργάζονται συχνά υπό αντίξοες συνθήκες σε 700 σχεδόν διαφορετικούς τόπους εργασίες. Διαπιστώνεται μία σαφής τάση ενοποίησης των κανόνων της διεθνούς δημόσιας διοίκησης χωρίς όμως να λείπουν οι αποκλίσεις και ιδιαιτερότητες τις οποίες επιχειρεί με μεγάλη επιμέλεια να εναρμονίσει η Επιτροπή Διεθνούς Δημόσιας των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς να λείπουν οι αντιπαραθέσεις και τριβές, οφειλόμενες κατά μείζονα λόγο στις πολιτικές αντιπαραθέσεις των κρατών μελών του Οργανισμού. 

2.«Ο θεσμός του Μουφτή στην Ελληνική και Αλλοδαπή έννομη τάξη». Α.Ν.Σάκκουλας, Αθήνα 1993, 210 σελ. Επιχειρείται συγκριτική μελέτη του θεσμού του Μουφτή στην Ελλάδα (Μουφτίες Ξάνθης, Κομοτηνής, Διδυμοτείχου) με πολλές άλλες ισλαμικές και μη χώρες, όπου διαπιστώνεται με επιστημονική ενδελέχεια ότι ο Ελληνικής εμπνεύσεως θεσμός του Μουφτή πουν ισχύει σχεδόν αναλοίωτος με ελάχιστες εξαιρέσεις από το 1920, παραμένει ένας από τους πλέον ισχυρούς θεσμούς από απόψεως δικαίου στον κόσμο, της Τουρκίας μη εξαιρουμένης όπου ο Μουφτής στη μετακεμαλική διακυβέρνησης των 100 περίπου χρόνων της νεότερης ιστορίας της διορίζεται και παύεται σαν απλό δημόσιος υπάλληλος μη διαθέτοντας καμία δικαιοδοτική αρμοδιότητα παρά μ΄νο απλά θρησκευτικά καθήκοντα, σε αντίθεση με τον Έλληνα ομόλογό του που διαθέτει πέραν των θρησκευτικών και πλείστες όσες δικαιοδοτικές αρμοδιότητες που ο νόμος του εκχωρεί στο πεδίο του Μουσουλμανικού ιερού δικαίου Σαρία.

3«Η Ορθοδοξία και τα Ελληνικά Σχολεία στο Σύγχρονο Αλβανικό Κράτος» στο «ο Ελληνισμός της Αλβανίας», Θ. Κουλουμπής, Θ. Βερέμης, Η. Νικολακόπουλος (επιμ.), Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 1995, σελ. 146-243.  Αφορά μια μελέτη που υλοποιήθηκε υπό την επιστομονική μου καθοδήγηση με επιμέελια των τριών αναφερομένων καθηγητών κατόπιν επιτόπειας έρευνας στην  Αλβανια του Εμβέρ Χότζα και του Ραμίζ Αλία το 1991, κατόπιν χρηματοδότησης του Υφιπουργού Αποδήμου Ελληνισμού Κυρίου Ανδρέα Ζαίμη. Περιλαμβάνει δέκα κεφάλαι που αναφέρονται σε όλο το φάσμα της πολιτικής, κομματικής, κοινωνικής, οικονομικής, εκκπεδευτικής, δημοσιογραφική και θρησκευτικής ζωής της μειονότητας. Στα πλαίσια αυτά συναντηθήκαμε με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τυράνων και Πάσης Αλβανίας κκ. Αναστάσιο, ο οποίος τότε διέμενε σε μικρό διαμέρισμα 30 τετραγωνικών στη συνοικία Διπλωματικά των Τιράνων ως Πατριαρχικός Έξαρχος τουΟικουμενικού Πατριαρχείου. Σε αυτόν ανατέθηκε το τιτάνιο έργο της ανάστασης της Αλβανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος εντός τριάντα ετών κατάφερε να κάνει θαύματα δημιουργώντας μια κραταιά Εκκλησία κυριολεκτικά από το μηδέν. Ομοίως συναντηθήκαμε με παράγοντες της μειονοτικής εκπαίδευσης κυρίως στα ελληνόφωνα χωριά της Δρόπολης ή Δερόπολης του Προξενείου Αργυροκάστρου, επισημαίνοντας τα τεράστια εκπαιδευτικά προβλήματα μιας μειονότητας η οποία ζει στα μέρη αυτά της Ηπείρου από αρχαιοτάτων χρόνων και κατάφερε οπαρά τις αντίξοες συνθήκες και τις παραβιάσεις των εκπαιδευτικών της δικαιωμάτων ενός παραβατικού κομμουνιστικού κόμματος, του πλέον αναχρονιστικού και τυρρανικού της υφηλίου να μιλά, να ζει, να σκέπτεται και να πορεύεται ελληνικά.  

4.«Κράτη και Εθνότητες στο Κέρας της Αφρικής: προβλήματα, προοπτικές, σχέσεις με την Ελλάδα», με Αστέρη Χουλιάρα, Αθήνα, 1995.Υλοποιήθηκε σε συνεργασία και με χρηματοδότηση του Τμήματος Αφρικής του Υπουργείου Εξωτερικών από εμένα και το Αστέρη Χουλιάρα έχοντας πραγματοποιήσει επιτόπιες επισκέψεις στις χώρες του Κέρατος της Αφρικής είτε με την ιδιότητα των διεθνών εμπειρογνωμόνων είτε των διεθνών παρατηρητών εκλογών. Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν όλες οι προσωπικότητες που διαφέντεψαν τις χώρες αυτές κάτω ομολογουμένως από τυρρανικά και πυλυαίμακτα καθεστώτα, με παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων κυρίως της Ρωσίας, της Κίνας και των ΗΠΑ που συνέβαλαν στην καταβαρράθρωση κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας των χωρών αυτών. Τέλος αναπτύσσεται και ένα τμ’ημα που αφορά τις σχέσεις των χωρών αυτών με την Ελλάδα, όπου το ενδιαφέρον είναι έντονο σε διμερές επίπεδο λόγω έντονων σχέσεων που αναπρύχθηκαν κυρίως με την Αιθιοπία, την Ερυθραία και το Σουδάν στις οποίες διέμεναν ακμαιόττες παροικίες Ελλήνων με άμεση συμβολή στην ανάπτυξη των χωρών αυτών από παλιοτάτων χρόνω. Παράλληλα ερευνάται και η σημαντική παρουσία κοινοτήτων των χωρών αυτών στην Ελλάδα κυρίως Αιθιόπων Ερυθραίων και Σουδανών, οι οποίες συμβάλλουν στη βελτίωση των διμερών σχέσεων  από πάσης απόψεως.

5.«ΊΜΙΑ: Η αναμφισβήτητη ελληνική κυριαρχία. Η απειλή ενός νέου casus belli», με Συμεών Σολταρίδη, Λιβάνης, Αθήνα, 1996, 240 σελ.  Γραμμένο με το Δημοσιογράφο Συμεών Σολταρίδη ακριβώς πριν από 26 χρόνια και μόλις μια εβδομάδα μετά τα τραγικά γεγονότα της απώλειας τριών Ελλήνων Αξιωματικών επάνω στη βραχονησίδα της Δυτικής μικράς Ίμιας, που λίγο έλειψε να προκαλέσει σπίθα ανάφλεξης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, όταν η πρώτη αμφισβήτησε ενεργά την Ελληνική κυριαρχία στη νησίδα που αποτελεί τμήμα του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων το βιβλίο καταλήγει προφητικά ως ακολούθως λες και δεν πέρασε ούτε μια ημέρα « Η κρίση αυτή καταδεικνύει 1) τις προσπάθειες ανατροπής του νομικού καθεστώτος του Αιγαίου-με την απειλή ενός νέου casus belli σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις βραχονησίδες 2) την υποτονικά ουδέτερη στάση από τους διεθνείς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση (που αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των κοινοτικών εξωτερικών συνόρων), τους συμμάχους και τους εταίρους 3) τη μεγιστοποίσηη  του επιδιαιτητικού ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή ως μοναδικής αποδεκτής φερέγγυας παγκόσμιας υπερδύναμης», την οποία έσπευσε μάλιστα να ευχαριστήσει μέσα από του βήματος της  Βουλής ο νεοεκλεγείς τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σιμίτης για το ζωτικό της ρόλο στην εκτόνωση της παρολίγον πολεμικής σύρραξης. 

6.«Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση», Α.Ν.Σάκκουλας, Αθήνα, 1997, 238 σελ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση του έτους 1997 ως ένα ενιαίο όλον του χώρου της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης όπου μελέτησα ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Τοπικής και Περιφερειακής Δημοκρατίας του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο για μια περίπου δεκαετία. Στο βιβλίο αποτυπώνονται με περισσή ενδελέχεια οι συγκλίνουσες και αποκλίνουσες τάσεις των συστημάτων τοπικής και περιφερειακής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανά χώρα ξεχωριστά βάσει όμως ενός ενιαίου συστήματος εργασίας, οι οποίες είναι όντως εντυπωσιακές και επιτρέπουν σε κάθε παρατηρητικό ερευνητή να αντλήσει χρήσιμα συμπεράσματα για την αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού, η οποία αποτελεί αληθινό βάθρο δημοκρατίας και χρηστής διοίκησης σύμφωνα και με την αρχή αμεσότητας (επικουρικότητας) της διακυβέρνησης των τοπικών υποθέσεων οι οποίες πρέπει να βρίσκονται και να φτάνουν όσο το δυνατόν εγγύτερα στον διοικούμενο πολίτη, γεγονός που η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει και σέβεται ιεροβλαβικά.  

7.«Εγχειρίδιο Διεθνούς Δικαίου», Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Αθήνα 1998, 318 σελ. και Παράρτημα Διεθνούς Δικαίου, 1999, σελ. 32.

Διδακτικό πόνημα του έτους 1998 στο οποίο αποτυπώνονται όλες οι Σχολές και τάσεις διεθνούς δικαίου από την αρχαιότητα μέχρι τότε με όλες τις παλαιότερες αλλά και σύγχρονες τάσεις σε 20 βασικά κεφάλαια 308 σελίδων με πλήθος σχεδιαγραμμάτων και γραφικών παραστάσεων. Το βιβλίο αυτό που παραμένει σε λειτουργική ισχύ μέχρι και σήμερα αποτέλεσε βασικό επιστημονικό εργαλείο για μια σειρά σπουδαστών μελλοντικών αξιωματικών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων που υπερβαίνουν τις 3.000 διδακτικού ακροατηρίου στο οποίο δίδαξα ως καθηγητής Διεθνούς Δικαίου επί σειρά ετών. Για το γεγονός αυτό οι σημερινοί αξιωματικοί οι οποίοι υπήρξαν μαθητές μου εκφράζουν ακόμη και σήμερα την ευγνωμοσύνη και ευαρέσκειά τους σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας και αν μας συναντήσουν για το κατανοητό και επιστημονικά εμπεριστατωμένο περιεχόμενο του βιβλίου.

8.«Δίκαιο του Πολέμου», Αθήνα, Σοκόλη-Κουλιεδάκης, 2010, 260 σελ.

Στο βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 2010 αλλά παραμένει πάντοτε επίκαιροι κυρίως σήμερα με τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, επιχειρείται λεπτομερής ανάλυση όλου το δικαϊκού πλαισίου που αφορά το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο ή δίκαιο των ενόπλων συρράξεων ή όπως είναι ευρέως γνωστό ανά την υφήλιο δίκαιο του πολέμου. Αποδεικνύεται με επιστημονική ενδελέχεια και διεισδυτικότητα στα απόκρυφα της διεθνούς πολιτικής σκηνής πόσο το δίκαιο αυτό βάναυσα κακοποιείται ακόμη και στις μέρες μας και πόσο η διεθνής κοινότητα υποκριτικά αντιμετωπίζει το δικαϊκό πλαίσιο ως κρατικές βεβαίως οντότητες. Επιχειρείται τέλος να δοθεί ικανοποιητική απάντηση σε ερωτήματα που ταλάνιζαν και παλαιότερα αλλά και σήμερα παραμένουν αναπάντητα γιατί δηλαδή κανένας σχεδόν πολίτης πολλώ δε μάλλον αρχηγός κράτους των μεγάλων κρατών χωρών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που διαθέτουν το απόλυτο και μονολιθικό δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) δεν έχει παρακαθήσει ποτέ μέχρι σήμερα στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκλήματα πολέμου. Η απάντηση είναι απλή: Οι χώρες αυτές με την τεράστια στρατιωτική ισχύ δεν έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να εκφεύγουν εντέχνως και υποκριτικώς του πελέκεως της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης ο οποίος εν κατακλείδι τιμωρεί μόνο τους πολίτες και αρχηγούς των ανίσχυρων στρατιωτικά κρατών της διεθνούς κοινότητας.  .

9. Διεθνείς Οργανισμοί Σοκόλη Κουλιεδάκης 2011.

Επιχειρείται λεπτομερής και ενδελεχής ανάλυση του συστήματος των διεθνών οργανισμών όπως αυτοί γιγαντώθηκαν και αναπτύχθηκαν ραγδαία κυρίως εντός του 20ου αιώνα με επίκεντρο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στον οποίο έχουν προσχωρήσει όλα τα γνωστά σήμερα κράτη του πλανήτη σε οικουμενική κλίμακα. Αναπτύσσονται με νομική προσέγγιση όλα τα δικαϊκά πλαίσια που διέπουν το σύνολο σχεδόν των γνωστών ανά την υφήλιο διεθνών οργανισμών, ως δρώντων-υποκειμένων του διεθνούς δικαίου στη διαμόρφωση του οποίου η συμβολή είναι καθοριστική. Επιχειρείται τέλος να δοθεί η απάντηση σε ζητήματα αναποτελεσματικότητας και αδυναμίας επίλυσης σοβαρών προβλημάτων που απειλούν την παγκόσμια τάξη ασφάλειας και ειρήνης της διεθνούς κοινωνίας με επίκεντρο τους πολέμους, την υπανάπτυξη, τις μαζικές ασθένειες (πανδημίες), την οικονομική δυσπραγία, την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος κ.λπ, γεγονός που αποδεικνύει το ασθενές σημείο της συνοχής και αποτελεσματικής δράσης των διεθνών οργανισμών ως σημαντικών δρώντων στη χάραξη και εφαρμογή του ισχύοντος διεθνούς δικαίου. 

1.«La Commission de la Fonction Publique Internationale des Nations Unies», Paris XI, 1989, 559 p. στη Γαλλική γλώσσα. Αποτελεί τη διδακτορική μου διατριβή που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο PARIS XI το έτος 1989 και αφορά το κοινό σύστημα διοικητικής πολιτικής που εφαρμόζεται στους σχεδόν 50.000 διεθνείς δημοσίους υπαλλήλους του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και των Εξειδικευμένων Οργανισμών του ανά τον πλανήτη οι οποίοι εργάζονται συχνά υπό αντίξοες συνθήκες σε 700 σχεδόν διαφορετικούς τόπους εργασίες. Διαπιστώνεται μία σαφής τάση ενοποίησης των κανόνων της διεθνούς δημόσιας διοίκησης χωρίς όμως να λείπουν οι αποκλίσεις και ιδιαιτερότητες τις οποίες επιχειρεί με μεγάλη επιμέλεια να εναρμονίσει η Επιτροπή Διεθνούς Δημόσιας των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς να λείπουν οι αντιπαραθέσεις και τριβές, οφειλόμενες κατά μείζονα λόγο στις πολιτικές αντιπαραθέσεις των κρατών μελών του Οργανισμού. 

2.«Ο θεσμός του Μουφτή στην Ελληνική και Αλλοδαπή έννομη τάξη». Α.Ν.Σάκκουλας, Αθήνα 1993, 210 σελ. Επιχειρείται συγκριτική μελέτη του θεσμού του Μουφτή στην Ελλάδα (Μουφτίες Ξάνθης, Κομοτηνής, Διδυμοτείχου) με πολλές άλλες ισλαμικές και μη χώρες, όπου διαπιστώνεται με επιστημονική ενδελέχεια ότι ο Ελληνικής εμπνεύσεως θεσμός του Μουφτή πουν ισχύει σχεδόν αναλοίωτος με ελάχιστες εξαιρέσεις από το 1920, παραμένει ένας από τους πλέον ισχυρούς θεσμούς από απόψεως δικαίου στον κόσμο, της Τουρκίας μη εξαιρουμένης όπου ο Μουφτής στη μετακεμαλική διακυβέρνησης των 100 περίπου χρόνων της νεότερης ιστορίας της διορίζεται και παύεται σαν απλό δημόσιος υπάλληλος μη διαθέτοντας καμία δικαιοδοτική αρμοδιότητα παρά μ΄νο απλά θρησκευτικά καθήκοντα, σε αντίθεση με τον Έλληνα ομόλογό του που διαθέτει πέραν των θρησκευτικών και πλείστες όσες δικαιοδοτικές αρμοδιότητες που ο νόμος του εκχωρεί στο πεδίο του Μουσουλμανικού ιερού δικαίου Σαρία.

3«Η Ορθοδοξία και τα Ελληνικά Σχολεία στο Σύγχρονο Αλβανικό Κράτος» στο «ο Ελληνισμός της Αλβανίας», Θ. Κουλουμπής, Θ. Βερέμης, Η. Νικολακόπουλος (επιμ.), Ι.Σιδέρης, Αθήνα, 1995, σελ. 146-243.  Αφορά μια μελέτη που υλοποιήθηκε υπό την επιστομονική μου καθοδήγηση με επιμέελια των τριών αναφερομένων καθηγητών κατόπιν επιτόπειας έρευνας στην  Αλβανια του Εμβέρ Χότζα και του Ραμίζ Αλία το 1991, κατόπιν χρηματοδότησης του Υφιπουργού Αποδήμου Ελληνισμού Κυρίου Ανδρέα Ζαίμη. Περιλαμβάνει δέκα κεφάλαι που αναφέρονται σε όλο το φάσμα της πολιτικής, κομματικής, κοινωνικής, οικονομικής, εκκπεδευτικής, δημοσιογραφική και θρησκευτικής ζωής της μειονότητας. Στα πλαίσια αυτά συναντηθήκαμε με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τυράνων και Πάσης Αλβανίας κκ. Αναστάσιο, ο οποίος τότε διέμενε σε μικρό διαμέρισμα 30 τετραγωνικών στη συνοικία Διπλωματικά των Τιράνων ως Πατριαρχικός Έξαρχος τουΟικουμενικού Πατριαρχείου. Σε αυτόν ανατέθηκε το τιτάνιο έργο της ανάστασης της Αλβανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος εντός τριάντα ετών κατάφερε να κάνει θαύματα δημιουργώντας μια κραταιά Εκκλησία κυριολεκτικά από το μηδέν. Ομοίως συναντηθήκαμε με παράγοντες της μειονοτικής εκπαίδευσης κυρίως στα ελληνόφωνα χωριά της Δρόπολης ή Δερόπολης του Προξενείου Αργυροκάστρου, επισημαίνοντας τα τεράστια εκπαιδευτικά προβλήματα μιας μειονότητας η οποία ζει στα μέρη αυτά της Ηπείρου από αρχαιοτάτων χρόνων και κατάφερε οπαρά τις αντίξοες συνθήκες και τις παραβιάσεις των εκπαιδευτικών της δικαιωμάτων ενός παραβατικού κομμουνιστικού κόμματος, του πλέον αναχρονιστικού και τυρρανικού της υφηλίου να μιλά, να ζει, να σκέπτεται και να πορεύεται ελληνικά.  

4.«Κράτη και Εθνότητες στο Κέρας της Αφρικής: προβλήματα, προοπτικές, σχέσεις με την Ελλάδα», με Αστέρη Χουλιάρα, Αθήνα, 1995.Υλοποιήθηκε σε συνεργασία και με χρηματοδότηση του Τμήματος Αφρικής του Υπουργείου Εξωτερικών από εμένα και το Αστέρη Χουλιάρα έχοντας πραγματοποιήσει επιτόπιες επισκέψεις στις χώρες του Κέρατος της Αφρικής είτε με την ιδιότητα των διεθνών εμπειρογνωμόνων είτε των διεθνών παρατηρητών εκλογών. Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν όλες οι προσωπικότητες που διαφέντεψαν τις χώρες αυτές κάτω ομολογουμένως από τυρρανικά και πυλυαίμακτα καθεστώτα, με παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων κυρίως της Ρωσίας, της Κίνας και των ΗΠΑ που συνέβαλαν στην καταβαρράθρωση κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας των χωρών αυτών. Τέλος αναπτύσσεται και ένα τμ’ημα που αφορά τις σχέσεις των χωρών αυτών με την Ελλάδα, όπου το ενδιαφέρον είναι έντονο σε διμερές επίπεδο λόγω έντονων σχέσεων που αναπρύχθηκαν κυρίως με την Αιθιοπία, την Ερυθραία και το Σουδάν στις οποίες διέμεναν ακμαιόττες παροικίες Ελλήνων με άμεση συμβολή στην ανάπτυξη των χωρών αυτών από παλιοτάτων χρόνω. Παράλληλα ερευνάται και η σημαντική παρουσία κοινοτήτων των χωρών αυτών στην Ελλάδα κυρίως Αιθιόπων Ερυθραίων και Σουδανών, οι οποίες συμβάλλουν στη βελτίωση των διμερών σχέσεων  από πάσης απόψεως.

5.«ΊΜΙΑ: Η αναμφισβήτητη ελληνική κυριαρχία. Η απειλή ενός νέου casus belli», με Συμεών Σολταρίδη, Λιβάνης, Αθήνα, 1996, 240 σελ.  Γραμμένο με το Δημοσιογράφο Συμεών Σολταρίδη ακριβώς πριν από 26 χρόνια και μόλις μια εβδομάδα μετά τα τραγικά γεγονότα της απώλειας τριών Ελλήνων Αξιωματικών επάνω στη βραχονησίδα της Δυτικής μικράς Ίμιας, που λίγο έλειψε να προκαλέσει σπίθα ανάφλεξης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, όταν η πρώτη αμφισβήτησε ενεργά την Ελληνική κυριαρχία στη νησίδα που αποτελεί τμήμα του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων το βιβλίο καταλήγει προφητικά ως ακολούθως λες και δεν πέρασε ούτε μια ημέρα « Η κρίση αυτή καταδεικνύει 1) τις προσπάθειες ανατροπής του νομικού καθεστώτος του Αιγαίου-με την απειλή ενός νέου casus belli σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις βραχονησίδες 2) την υποτονικά ουδέτερη στάση από τους διεθνείς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση (που αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των κοινοτικών εξωτερικών συνόρων), τους συμμάχους και τους εταίρους 3) τη μεγιστοποίσηη  του επιδιαιτητικού ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή ως μοναδικής αποδεκτής φερέγγυας παγκόσμιας υπερδύναμης», την οποία έσπευσε μάλιστα να ευχαριστήσει μέσα από του βήματος της  Βουλής ο νεοεκλεγείς τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σιμίτης για το ζωτικό της ρόλο στην εκτόνωση της παρολίγον πολεμικής σύρραξης. 

6.«Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση», Α.Ν.Σάκκουλας, Αθήνα, 1997, 238 σελ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση του έτους 1997 ως ένα ενιαίο όλον του χώρου της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης όπου μελέτησα ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Τοπικής και Περιφερειακής Δημοκρατίας του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο για μια περίπου δεκαετία. Στο βιβλίο αποτυπώνονται με περισσή ενδελέχεια οι συγκλίνουσες και αποκλίνουσες τάσεις των συστημάτων τοπικής και περιφερειακής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανά χώρα ξεχωριστά βάσει όμως ενός ενιαίου συστήματος εργασίας, οι οποίες είναι όντως εντυπωσιακές και επιτρέπουν σε κάθε παρατηρητικό ερευνητή να αντλήσει χρήσιμα συμπεράσματα για την αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού, η οποία αποτελεί αληθινό βάθρο δημοκρατίας και χρηστής διοίκησης σύμφωνα και με την αρχή αμεσότητας (επικουρικότητας) της διακυβέρνησης των τοπικών υποθέσεων οι οποίες πρέπει να βρίσκονται και να φτάνουν όσο το δυνατόν εγγύτερα στον διοικούμενο πολίτη, γεγονός που η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει και σέβεται ιεροβλαβικά.  

7.«Εγχειρίδιο Διεθνούς Δικαίου», Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Αθήνα 1998, 318 σελ. και Παράρτημα Διεθνούς Δικαίου, 1999, σελ. 32.

Διδακτικό πόνημα του έτους 1998 στο οποίο αποτυπώνονται όλες οι Σχολές και τάσεις διεθνούς δικαίου από την αρχαιότητα μέχρι τότε με όλες τις παλαιότερες αλλά και σύγχρονες τάσεις σε 20 βασικά κεφάλαια 308 σελίδων με πλήθος σχεδιαγραμμάτων και γραφικών παραστάσεων. Το βιβλίο αυτό που παραμένει σε λειτουργική ισχύ μέχρι και σήμερα αποτέλεσε βασικό επιστημονικό εργαλείο για μια σειρά σπουδαστών μελλοντικών αξιωματικών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων που υπερβαίνουν τις 3.000 διδακτικού ακροατηρίου στο οποίο δίδαξα ως καθηγητής Διεθνούς Δικαίου επί σειρά ετών. Για το γεγονός αυτό οι σημερινοί αξιωματικοί οι οποίοι υπήρξαν μαθητές μου εκφράζουν ακόμη και σήμερα την ευγνωμοσύνη και ευαρέσκειά τους σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας και αν μας συναντήσουν για το κατανοητό και επιστημονικά εμπεριστατωμένο περιεχόμενο του βιβλίου.

8.«Δίκαιο του Πολέμου», Αθήνα, Σοκόλη-Κουλιεδάκης, 2010, 260 σελ.

Στο βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 2010 αλλά παραμένει πάντοτε επίκαιροι κυρίως σήμερα με τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, επιχειρείται λεπτομερής ανάλυση όλου το δικαϊκού πλαισίου που αφορά το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο ή δίκαιο των ενόπλων συρράξεων ή όπως είναι ευρέως γνωστό ανά την υφήλιο δίκαιο του πολέμου. Αποδεικνύεται με επιστημονική ενδελέχεια και διεισδυτικότητα στα απόκρυφα της διεθνούς πολιτικής σκηνής πόσο το δίκαιο αυτό βάναυσα κακοποιείται ακόμη και στις μέρες μας και πόσο η διεθνής κοινότητα υποκριτικά αντιμετωπίζει το δικαϊκό πλαίσιο ως κρατικές βεβαίως οντότητες. Επιχειρείται τέλος να δοθεί ικανοποιητική απάντηση σε ερωτήματα που ταλάνιζαν και παλαιότερα αλλά και σήμερα παραμένουν αναπάντητα γιατί δηλαδή κανένας σχεδόν πολίτης πολλώ δε μάλλον αρχηγός κράτους των μεγάλων κρατών χωρών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που διαθέτουν το απόλυτο και μονολιθικό δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) δεν έχει παρακαθήσει ποτέ μέχρι σήμερα στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκλήματα πολέμου. Η απάντηση είναι απλή: Οι χώρες αυτές με την τεράστια στρατιωτική ισχύ δεν έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να εκφεύγουν εντέχνως και υποκριτικώς του πελέκεως της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης ο οποίος εν κατακλείδι τιμωρεί μόνο τους πολίτες και αρχηγούς των ανίσχυρων στρατιωτικά κρατών της διεθνούς κοινότητας.  .

9. Διεθνείς Οργανισμοί Σοκόλη Κουλιεδάκης 2011. Επιχειρείται λεπτομερής και ενδελεχής ανάλυση του συστήματος των διεθνών οργανισμών όπως αυτοί γιγαντώθηκαν και αναπτύχθηκαν ραγδαία κυρίως εντός του 20ου αιώνα με επίκεντρο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στον οποίο έχουν προσχωρήσει όλα τα γνωστά σήμερα κράτη του πλανήτη σε οικουμενική κλίμακα. Αναπτύσσονται με νομική προσέγγιση όλα τα δικαϊκά πλαίσια που διέπουν το σύνολο σχεδόν των γνωστών ανά την υφήλιο διεθνών οργανισμών, ως δρώντων-υποκειμένων του διεθνούς δικαίου στη διαμόρφωση του οποίου η συμβολή είναι καθοριστική. Επιχειρείται τέλος να δοθεί η απάντηση σε ζητήματα αναποτελεσματικότητας και αδυναμίας επίλυσης σοβαρών προβλημάτων που απειλούν την παγκόσμια τάξη ασφάλειας και ειρήνης της διεθνούς κοινωνίας με επίκεντρο τους πολέμους, την υπανάπτυξη, τις μαζικές ασθένειες (πανδημίες), την οικονομική δυσπραγία, την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος κ.λπ, γεγονός που αποδεικνύει το ασθενές σημείο της συνοχής και αποτελεσματικής δράσης των διεθνών οργανισμών ως σημαντικών δρώντων στη χάραξη και εφαρμογή του ισχύοντος διεθνούς δικαίου.

Αφήστε μια απάντηση

Quick Navigation
×